حدیث
حدیث 1: امام حسیت علیه السلام فرمودند:
فى بَیانِ ما یَحدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ المامِ الحُجَّةِ علیهالسلام : وَ لَتَنزِلَنَّ البَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الرضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّهُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّیفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَولُهُ تعالى: «وَ لَو اَنَّ اَهلَ القُرى آمَنوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الرضِ وَلکِن کَذَّبُوا»؛
در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیهالسلام رخ مىدهد : برکت از آسمان به سوى زمین فرو مىریزد، تا آنجا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن مىافزاید، مىشکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان مىخورند و این معناى سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادىها ایمان مىآوردند و تقوا پیشه مىکردند، برکتهایى از آسمان و زمین به روى آنان مىگشودیم، لیکن تکذیب کردند